Verandering....
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
05 Juli 2008 | Tanzania, Dodoma
Jaja na 3 weken interne wilde we graag nog 1 weekje gynaecologie doen in het KCMC. Dus onze laatste week in Moshi goed vermaakt op de verloskamers.
Wat ben ik blij dat ik geen Afrikaanse dame ben die in hier haar kind te wereld moet zetten. Je ligt daar in je uppie op een krakkemikkig bed die nou niet echt schoon er uit ziet! Privacy is hier niet zo groot goed als thuis dus vier bedden naast elkaar met wel een muurtje er tussen en gordijntjes maar die zijn nooit dicht en dan kan iedereen mee genieten van het feit dat je je kind te wereld zet.
En als de bevalling niet opschiet of tekenen aan de wand dat het kindje in stress is, dan wordt je verplaatst naar de OK die aan de andere van de gang ligt en daar staat ook de deur wagenwijd open... En steriliteit is toch hier niet alles. Raampjes en deuren open voor de luchtverfrissing!!! En je klaarmaken voor OK is gewoon je handjes wassen met een stukkie zeep en that's it! Alcohol kennen ze hier niet. Nou ja in de pubs is het voor erg weinig te verkrijgen, dus je raadt wel wat we t weekend te vinden zijn...
Maar toch ondergaan de vrouwen hier het bevallen of ze nooit anders doen, wat vaak ook zo is! En dan is er opeens een heel mooi licht kindje. Ja, de baby's zijn de eerste uren erg licht van kleur en ohhh zo schattig. Ze liggen in soort van winkelmandjes. Je zou ze haast meenemen naar huis...
De laatste week heb ik ook nog geassisteerd met een sectio en heb m'n eerste Afrikaanse baby gevangen: een grote meid van 4 kg!!
En van de verloskamers zijn we nu op de kinderafdeling van Huruma Hospital beland met ook zulke leuke schattige Afrikaanse kindjes!
Maar voordat we daar beland zijn hebben we eerst een taxirit van Moshi naar Huruma van 1.5 uur er op zitten door een prachtige natuur. Je gaat richting de Kilimanjaro en Kenyaanse grens. Een aardige klim en de weg is gewoon een Afrikaanse zandweg en de taxi had er wel wat moeite mee maar de grote touringcarbussen knallen je zo voorbij!!!
Eenmaal afgezet voor de mooie hoofdingang (met de heilige Maria) van het ziekenhuis wisten de patienten niet wat ze zagen. Ik geef ze geen ongelijk! Het leek wel of Ivo en ik een hele volksverhuizing in gang zouden zetten ofwel te veel bagage bij ons: 2 grote backpacks, 2 rugtassen, een onlytas met boodschappen en nog wat losse platictasje met onze mooie houten beelden en overige souveniers. Hoe krijg ik straks alles mee!?!?!?
Heb toen Ivo alleen achter gelaten en op zoek tocht naar een witte jas! En die was snel gevonden en me voorgesteld dat we de nieuwe Nederlandse co's waren en waar ik me moest melden. Toen werd ik door het ziekenhuis heengeleid naar de kamer van de medical officer in charge ofwel het hoofd van het ziekenhuis.
Het ziekenhuis is een echt district hospital: alles laag grond met overdekking van het ene gebouw na t andere. Verder is het ook duidelijk dat het een missionaris ziekenhuis is ,dus de heilige Maria bij de hoofdingang, 2 kerken op het terrein en de vele nonnen.
Na lang wachten en onze bagage door het ziekenhuis gesleept te hebben mochten we uiteindelijk op audiencie onder het wakend oog van de vorig paus of is het toch de huidige!?!? Want het hoofd van het ziekenhuis in tevens de ubernon. En weer kon ik m'n gehoortoestel bijdraaien want de dr/sr Safari (ja dit is echt haar naam!!!) praat zo zachtjes!!! Het lijkt hier haast onbeschoft om met normaal volume te praten. Wat ik uiteindelijk begrepen heb is dat alles mogelijk is! Maar dat elke ochtend begint om 8.00 uur met zang en gebed (alles in het Swahili; versta er niks van maar het klinkt erg mooi en uit de hum kan ik opmaken dat elke ochtend onze vader wordt gebeden!) dan overdracht en dus nu voor ons daarna rondes doen op de kinderafdeling. We zijn samen begonnen en na 1,5 dag doen we alleen de rondes met de kinderarts op de achtergrond als tolk. De clinic officier die het normaal doet is gevlogen....
Ik denk dat ik hier de aankomende tijd wel zal vermaken! En zeer snel hebben we een weekje vrij waar we onze collega's in het Lake Victoria district gaan opzoeken en safari met ze gaan doen op Rubondo Island!
Kus Rianne
Wat ben ik blij dat ik geen Afrikaanse dame ben die in hier haar kind te wereld moet zetten. Je ligt daar in je uppie op een krakkemikkig bed die nou niet echt schoon er uit ziet! Privacy is hier niet zo groot goed als thuis dus vier bedden naast elkaar met wel een muurtje er tussen en gordijntjes maar die zijn nooit dicht en dan kan iedereen mee genieten van het feit dat je je kind te wereld zet.
En als de bevalling niet opschiet of tekenen aan de wand dat het kindje in stress is, dan wordt je verplaatst naar de OK die aan de andere van de gang ligt en daar staat ook de deur wagenwijd open... En steriliteit is toch hier niet alles. Raampjes en deuren open voor de luchtverfrissing!!! En je klaarmaken voor OK is gewoon je handjes wassen met een stukkie zeep en that's it! Alcohol kennen ze hier niet. Nou ja in de pubs is het voor erg weinig te verkrijgen, dus je raadt wel wat we t weekend te vinden zijn...
Maar toch ondergaan de vrouwen hier het bevallen of ze nooit anders doen, wat vaak ook zo is! En dan is er opeens een heel mooi licht kindje. Ja, de baby's zijn de eerste uren erg licht van kleur en ohhh zo schattig. Ze liggen in soort van winkelmandjes. Je zou ze haast meenemen naar huis...
De laatste week heb ik ook nog geassisteerd met een sectio en heb m'n eerste Afrikaanse baby gevangen: een grote meid van 4 kg!!
En van de verloskamers zijn we nu op de kinderafdeling van Huruma Hospital beland met ook zulke leuke schattige Afrikaanse kindjes!
Maar voordat we daar beland zijn hebben we eerst een taxirit van Moshi naar Huruma van 1.5 uur er op zitten door een prachtige natuur. Je gaat richting de Kilimanjaro en Kenyaanse grens. Een aardige klim en de weg is gewoon een Afrikaanse zandweg en de taxi had er wel wat moeite mee maar de grote touringcarbussen knallen je zo voorbij!!!
Eenmaal afgezet voor de mooie hoofdingang (met de heilige Maria) van het ziekenhuis wisten de patienten niet wat ze zagen. Ik geef ze geen ongelijk! Het leek wel of Ivo en ik een hele volksverhuizing in gang zouden zetten ofwel te veel bagage bij ons: 2 grote backpacks, 2 rugtassen, een onlytas met boodschappen en nog wat losse platictasje met onze mooie houten beelden en overige souveniers. Hoe krijg ik straks alles mee!?!?!?
Heb toen Ivo alleen achter gelaten en op zoek tocht naar een witte jas! En die was snel gevonden en me voorgesteld dat we de nieuwe Nederlandse co's waren en waar ik me moest melden. Toen werd ik door het ziekenhuis heengeleid naar de kamer van de medical officer in charge ofwel het hoofd van het ziekenhuis.
Het ziekenhuis is een echt district hospital: alles laag grond met overdekking van het ene gebouw na t andere. Verder is het ook duidelijk dat het een missionaris ziekenhuis is ,dus de heilige Maria bij de hoofdingang, 2 kerken op het terrein en de vele nonnen.
Na lang wachten en onze bagage door het ziekenhuis gesleept te hebben mochten we uiteindelijk op audiencie onder het wakend oog van de vorig paus of is het toch de huidige!?!? Want het hoofd van het ziekenhuis in tevens de ubernon. En weer kon ik m'n gehoortoestel bijdraaien want de dr/sr Safari (ja dit is echt haar naam!!!) praat zo zachtjes!!! Het lijkt hier haast onbeschoft om met normaal volume te praten. Wat ik uiteindelijk begrepen heb is dat alles mogelijk is! Maar dat elke ochtend begint om 8.00 uur met zang en gebed (alles in het Swahili; versta er niks van maar het klinkt erg mooi en uit de hum kan ik opmaken dat elke ochtend onze vader wordt gebeden!) dan overdracht en dus nu voor ons daarna rondes doen op de kinderafdeling. We zijn samen begonnen en na 1,5 dag doen we alleen de rondes met de kinderarts op de achtergrond als tolk. De clinic officier die het normaal doet is gevlogen....
Ik denk dat ik hier de aankomende tijd wel zal vermaken! En zeer snel hebben we een weekje vrij waar we onze collega's in het Lake Victoria district gaan opzoeken en safari met ze gaan doen op Rubondo Island!
Kus Rianne
-
05 Juli 2008 - 17:26
Gerdy:
Jammer dat het niet lukte met de foto's maar als je je verhaal leest dan zie je er vanzelf plaatjes bij. Veel plezier volgende week. Dikke kus paps en mams. -
05 Juli 2008 - 19:44
Beppy En Willem:
Hallo Rianne, maar goed dat je al te veel bagage en souveniers gekocht hebt, dan kunnen de winkelmandjes met leuke lichte baby's er echt niet meer bij en als je dan thuis komt, wie moet er dan oppassen??? Nou breng het dan maar eens, ha, ha. Heerlijk om te lezen hoe het daar aan toe gaan in het ziekenhuis. En 's morgens om 08.00 uur beginnen met gezang is toch wel heel wat anders dan beginnen met gezeur. Nog een weekje en dan een heerlijke trip in het vooruitzicht. Groeten en blijf genieten.
Beppy en Willem -
06 Juli 2008 - 17:15
Je Naamgenoot:
Hoi Rianne. Je beleeft er zeker wel wat! Ik blijf je verhalen volgen.
Groet Rianne -
07 Juli 2008 - 14:19
Loes:
Jeuj, nog maar anderhalve week en dan gaan we naar Rubondo!
Vandaag een dagje vrij? Wij hebben op de labour kindjes gevangen om alvast te compenseren voor de twee daagjes vrij als we naar Rubondo gaan.
Veel plezier in Huruma en tot volgende week dinsdag!
xx -
07 Juli 2008 - 18:10
Jan, Ria En Kids:
Ook wij hebben een leuk fam.weekend gehad volgend jaar moet je er maar weer erbij zijn. Afgelopen weekend zijn wij met vrienden wezen zeilen wat ook voor herhaling vatbaar is
Maar wij zien dat jij daar toch ook zeer mooie ervaringen opdoet geniet er lekker van en tot het volgende verslag van jou. -
09 Juli 2008 - 15:09
Rens:
hey rian,
nu al zoveel bagage? Maar goed dat je de meeste safari's al gehad hebt! Volgens mij heb ik zuster safari ook nog ontmoet trouwens. En er was ook een hele enthousiaste dokter (nou ja, in NL zou hij niet in het BIG terecht komen :-)), maar hoe heette die ookalweer... Anyways, nog veel plezier, en zodra ik wat foto's heb van gouda stuur ik ze op!
kus rens -
11 Juli 2008 - 20:18
Meike:
Hey Rianne,
Ziet er echt gezellig uit daar!!! Oh en die safari, echt heel gaaf lijkt me zo ;) Zo te horen heb je ook al veel meegemaakt in het ziekenhuis!
Hebben jullie genoeg tijd om ook nog dingen te ondernemen in de omgeving enzo?
Ik zou zeggen geniet ervan (ik ben jaloers, hier alleen maar saaie, regenachtige, lange werkdagen in het Radboud)!
Groetjes, Meike -
25 Juli 2008 - 20:21
De Rodenburgjes:
Je doet ervaring genoeg op, zo te lezen.... Wat zijn wij, nederlandse vrouwtjes dan verwent he? Lijkt me nog niet je-van-het hoor, zo'n opendeur bevalling. En de kinderafdeling, is dat ietsje beter of denk je nu ook: wij Hollanders zijn wel echt verwent hoor (ietsje te hygie denk ik ook wel eens.) Nou meisje, we genieten van je belevenissen. Tot horens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
